Apelacja od wyroku skazującego za popełnienie wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. tj. prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie po użyciu alkoholu przy najwyższym wyniku 0,10 m/l alkoholu w wydychanym powietrzu

Na wstępie należy podkreślić, że art. 87 § 1 Kodeksu wykroczeń typizuje wykroczenie prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie po użyciu alkoholu. Definicja stanu po użyciu alkoholu została ujęta w art. 46 ust. 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z dnia 26 października 1982 roku z późn. zm. Wedle niniejszej normy prawnej:

„stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do:

1. stężenia we krwi od 0,2‰ do 0,5‰ alkoholu albo
2. obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm3”.

Analizator wydechu mierzy stężenie alkoholu w organizmie kierującego z dopuszczalnym przez producenta marginesem niepewności. Niepewność pomiaru alkomatu wskazuje, z jaką dokładnością alkomat mierzy stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu. Policja do mierzenia stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu używa dwóch rodzajów alkomatów:

alkomatu stacjonarnego Alkometr A2.0.,

alkomatu podręcznego Alco-Sensor IV.

Każdy z tych alkomatów mierzy stężenie alkoholu z pewnym określonym przez jego producenta oraz oznaczonym w jego świadectwie wzorcowania marginesem błędu. Wynosi on najczęściej od 0,01 do 0,03 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Dla przykładu:

• Avat sp. z o.o. - producent alkomatu stacjonarnego Alkomat A2.0. podaje w opisie technicznym tego urządzenia, że w zakresie wyników 0,05 – 0,40 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, alkomat mierzy stężenie alkoholu z dokładnością plus/minus 0,02 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu;
• Intoximeters USA – producent alkomatu podręcznego Alco-Sensor IV podaje w opisie technicznym tego urządzenia oraz w świadectwie wzorcowania, że w zakresie wyniku 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu alkomat mierzy stężenie alkoholu z dokładnością plus/minus 0,01 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Niepewność pomiarowa jest również badana przy każdym kolejnym wzorcowaniu urządzenia i widnieje na odwrocie świadectwa jego wzorcowania, które znajduje się w aktach sprawy. Tego typu wzorcowanie wykonywanie jest przez specjalistyczne laboratoria pomiarowe analizatorów wydechu akredytowane przez Polskie Centrum Akredytacji. Wzorcowania dokonuje się cyklicznie co 6 miesięcy lub co 12 miesięcy, w zależności od rodzaju urządzenia.

W tym miejscu warto podkreślić, iż świadectwo wzorcowania wydane dla alkomatu Alco-Sensor IV CM, którym najczęściej wykonywane jest badanie stanu trzeźwości podejrzanych o popełnienie wykroczenia z art. 87 § 1 Kodeksu wykroczeń określa, iż w konkretnym dniu i w konkretnych warunkach laboratoryjnych został wzorcowany alkomat Alco-Sensor IV i z dokładnością 0,01 mg/l pokazywał wynik w odniesieniu do stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu.

Nie sposób również nie wspomnieć, iż warunki, w jakich przeprowadzane są badania danych alkomatów, w żadnym stopniu nie odzwierciedlają okoliczności, w jakich są badane osoby podejrzewane o popełnienie przestępstwa. W rzeczywistości zgodnie z opiniami biegłych z zakresu mechaniki, maszyn i urządzeń - analizatorów alkoholu w warunkach badania danej osoby, w szczególności gdy badanie miało miejsce na zewnątrz niepewność pomiaru urządzeniem elektronicznym może wynosić nawet 0,03 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Mając na uwadze powyższe, w sytuacji, w której Sąd I instancji wydał wyrok skazujący za popełnienie wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. przy najwyższym wyniku 0,10 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, obwiniony ma prawo złożenia apelacji od w/w orzeczenia do Sądu wyższej instancji za pośrednictwem Sądu I instancji.

Należy podkreślić, że wedle art. 103 § 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia: „od wyroku sądu pierwszej instancji służy stronom apelacja, chyba że ustawa stanowi inaczej”. Zgodnie z art. 105 § 1 wspomnianego aktu normatywnego: „apelację wnosi się na piśmie w terminie 7 dni od daty otrzymania wyroku wraz z uzasadnieniem, chyba że ustawa stanowi inaczej”. Natomiast, w sytuacji, w której uzasadnienie wyroku zostało przedstawione wyłącznie w formie ustnej, apelację wnosi się na piśmie w terminie 7 dni od daty otrzymania wyroku wraz z przekładem tego uzasadnienia, co potwierdza treść art. 105 § 1a Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

Powyższe oznacza, że w przypadku wydania wyroku skazującego za popełnienie wykroczenia z art. 87 § 1 Kodeksu wykroczeń, tj. prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, obwiniony ma prawo do wniesienia apelacji od przedmiotowego orzeczenia w terminie 7 dni od daty otrzymania rozstrzygnięcia Sądu I instancji wraz z uzasadnieniem bądź jego przekładem.

Zaakcentowania wymaga fakt, iż obwiniony mający uzasadnione zastrzeżenia odnośnie treści wydanego rozstrzygnięcia z uwagi na nieuwzględnienie przez Sąd I instancji niepewności pomiaru urządzenia, którym wykonano pomiar stężenia alkoholu w jego organizmie, składając wniosek o uzasadnienie zapadłego w I instancji wyroku, winien wskazać, iż wniosek dotyczy całości orzeczenia.

Sporządzając apelację od wyroku w każdej sprawie karnej o wykroczenie, należy mieć na uwadze, iż apelacja powinna czynić zadość wymaganiom stawianym pismom procesowym, określonym w art. 119 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, tj. powinna zawierać:

• oznaczenie organu, do którego jest kierowana (np. do Sądu Okręgowego w Warszawie, al. Solidarności 127 Warszawa, za pośrednictwem Sądu Rejonowego dla Warszawy - Woli w Warszawie, III Wydziału Karnego),
• oznaczenie sprawy (podanie sygnatury akt Sądu I instancji, np. III W 215/16),
• oznaczenie oraz adres wnoszącego apelację (np. Jan Kowalski ul. Kwiatowa 1, 03-340 Warszawa, obwiniony o wykroczenie z art. 87 § 1 Kodeksu wykroczeń)
• treść;
• datę i podpis wnoszącego apelację;

a nadto zgodnie z art. 427 Kodeksu postępowania karnego w zw. art. 109 § 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, powinna zawierać :

• wskazanie zaskarżonego wyroku (np. wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy - Woli w Warszawie z dnia 05 listopada 2016 roku, w sprawie o sygn. III W 215/16;
• określenie, czego apelujący się domaga (np. „wnoszę o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie obwinionego)
• wskazanie zarzutów i ich uzasadnienie.

Zauważyć należy, iż zarzuty oraz ich uzasadnienie stanowią fundament każdej apelacji.

Zgodnie z art. 438 Kodeksu postępowania karnego w zw. z art. 109 § 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, apelację można oprzeć o następujące zarzuty:

obrazę przepisów prawa materialnego (tj. naruszenie konkretnego przepisu Kodeksu wykroczeń );

obrazę przepisów postępowania (tj. przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia lub Kodeksu postępowania karnego);

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia (chodzi o naruszenie zasad logicznego rozumowania, wyciągnięcie wniosków odmiennych, aniżeli nakazywałby zebrany materiał dowodowy itp.);

rażącą niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka.

W świetle powyższego wskazać należy, iż w przedmiotowej sytuacji, tj. w przypadku skazania za popełnienie wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. przy najwyższym wyniku 0,10 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, obwiniony winien zarzucić Sądowi w oparciu o art. 438 pkt 2 i 3 Kodeksu postępowania karnego w związku z art. 109 § 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia obrazę przepisów postępowania, która miała istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia, tj. art. 8 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia w zw. z art. 7 Kodeksu postępowania karnego oraz art. 82 § 1 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia w zw. z art. 410 Kodeksu postępowania karnego poprzez dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, tj. świadectwa wzorcowania analizatora wydechu, którym zostało przeprowadzone badanie stanu trzeźwości obwinionego polegającą na nieuwzględnieniu niepewności pomiaru niniejszego urządzenia, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych i przyjęciu, iż obwiniony popełnił wykroczenie z art. 87 § 1 Kodeksu wykroczeń, podczas gdy prawidłowa analiza zebranych w sprawie dowodów, w tym świadectwa wzorcowania dokonana wedle zasad wiedzy, doświadczenia życiowego, logicznego rozumowania prowadzi do wniosku, iż uwzględniając niepewność pomiaru analizatora wydechu, którego użyto do badania stanu trzeźwości obwinionego, która wynosi 0,1 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, najwyższy wynik obwinionego oscylował w granicach 0,09 do 0,11 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, co w świetle normy art. 8 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia w zw. z art. 5 § 2 Kodeksu postępowania karnego winno prowadzić do uznania, iż przyjmując niedające się usunąć wątpliwości na korzyść obwinionego, tj. przyjmując, iż najwyższy wynik alkoholu w organizmie obwinionego wyniósł 0,09 mg/l, obwiniony nie popełnił wykroczenia z art. 87 § 1 Kodeksu wykroczeń.

Uzasadniając tak sformułowany zarzut, skarżący powinien dokładnie opisać okoliczność niepewności pomiaru urządzenia, którego użyto do badania jego stanu trzeźwości, która widnieje na świadectwu wzorcowania niniejszego urządzenia.

Na koniec warto mieć na uwadze, iż podnosząc omawiany zarzut, skarżący powinien sformułować wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie obwinionego od zarzucanego mu czynu zabronionego stypizowanego w art. 87 § 1 Kodeksu wykroczeń.